‘Hallo lieverd’ is een spannend, vertederend en waargebeurd verhaal over hoe een jonge vrouw zich staande probeert te houden tijdens een heftige adoptieprocedure in Nigeria. Overvallen door angst, corruptie en ziekte probeert ze met een dosis humor het plotselinge moederschap het hoofd te bieden. Daarbij leert ze waardevolle levenslessen over het loslaten van perfectie en controle. Dankzij volledige openheid van de auteur over de strijd met zichzelf is dit verhaal een inspiratie voor anderen, ook buiten de wereld van adoptie en moederschap. Kwetsbaar, rauw en eerlijk.‘Hallo lieverd’ is een spannend, vertederend en waargebeurd verhaal over hoe een jonge vrouw zich staande probeert te houden tijdens een heftige adoptieprocedure in Nigeria. Overvallen door angst, corruptie en ziekte probeert ze met een dosis humor het plotselinge moederschap het hoofd te bieden. Daarbij leert ze waardevolle levenslessen over het loslaten van perfectie en controle. Dankzij volledige openheid van de auteur over de strijd met zichzelf is dit verhaal een inspiratie voor anderen, ook buiten de wereld van adoptie en moederschap. Kwetsbaar, rauw en eerlijk.

Koos Markus is een vitale, intelligente man die tot zijn 78e jaar een accountantskantoor heeft. Opeens doet hij zijn auto weg, vergeet hij afspraken, weet hij handig gebeurtenissen te omzeilen of vergissingen te camoufleren en stopt van het ene op het andere moment met zijn zaak. Koos heeft Alzheimer. Zijn dochter Marjolijn is verpleegkundige en wordt nu zijn mantelzorger. Zij neemt de lezer mee in een wereld die steeds minder de zijne is, waardoor ze zowel moeilijke als mooie momenten met haar vader meemaakt. Door de Ziekte van Alzheimer werden de rollen omgedraaid: daar waar de vader zijn dochter vroeger met veel liefde bij de hand nam, deed zij dit de laatste jaren van zijn leven bij hem. Marjolijn de Jong-Markus (1961) werkte 25 jaar in de gezondheidszorg. Toen zij wegens ziekte haar werk in de verpleging moest opgeven stond haar wereld op zijn kop. Op het moment dat haar vader de eerste verschijnselen van dementie ging vertonen, legde ze zich vol passie toe op de zorg voor hem en hield ze via een langdurige mailwisseling familie en vrienden op de hoogte van zijn ziekteproces. Deze eerste notities vormden het idee voor dit boek dat ze wilde schrijven als eerbetoon aan haar vader. Niettemin werd het daarnaast ook een boek dat veel inzicht biedt in de ontwikkeling van dementie in het algemeen en hoe je als familie en vrienden met het veranderende gedrag van een dierbare persoon kunt omgaan. Daarmee richt de auteur bovendien onbewust een schijnwerper op de mantelzorg als onmisbare schakel tussen patiënt en het medisch circuit.Koos Markus is een vitale, intelligente man die tot zijn 78e jaar een accountantskantoor heeft. Opeens doet hij zijn auto weg, vergeet hij afspraken, weet hij handig gebeurtenissen te omzeilen of vergissingen te camoufleren en stopt van het ene op het andere moment met zijn zaak. Koos heeft Alzheimer. Zijn dochter Marjolijn is verpleegkundige en wordt nu zijn mantelzorger. Zij neemt de lezer mee in een wereld die steeds minder de zijne is, waardoor ze zowel moeilijke als mooie momenten met haar vader meemaakt. Door de Ziekte van Alzheimer werden de rollen omgedraaid: daar waar de vader zijn dochter vroeger met veel liefde bij de hand nam, deed zij dit de laatste jaren van zijn leven bij hem. Marjolijn de Jong-Markus (1961) werkte 25 jaar in de gezondheidszorg. Toen zij wegens ziekte haar werk in de verpleging moest opgeven stond haar wereld op zijn kop. Op het moment dat haar vader de eerste verschijnselen van dementie ging vertonen, legde ze zich vol passie toe op de zorg voor hem en hield ze via een langdurige mailwisseling familie en vrienden op de hoogte van zijn ziekteproces. Deze eerste notities vormden het idee voor dit boek dat ze wilde schrijven als eerbetoon aan haar vader. Niettemin werd het daarnaast ook een boek dat veel inzicht biedt in de ontwikkeling van dementie in het algemeen en hoe je als familie en vrienden met het veranderende gedrag van een dierbare persoon kunt omgaan. Daarmee richt de auteur bovendien onbewust een schijnwerper op de mantelzorg als onmisbare schakel tussen patiënt en het medisch circuit.

De erfelijke ziekte van Huntington is een vreselijke en mensonterende ziekte welke qua symptomen een combinatie lijkt van Alzheimer, Parkinson en ALS. Marjan Scheer heeft een indringend maar typerend verhaal geschreven over de ziekte van Huntington en hoe deze vaak verzwegen ziekte relaties en families uit elkaar laat vallen. Een erfelijke hersenziekte waar geen geneesmiddel voor is, en waar nog steeds een groot taboe op heerst. Zoals Marjan schrijft 'met het overlijden van zijn vader werd ook het geheim van deze ziekte begraven'. De ziekte wordt niet besproken, symptomen worden ontkend, het blijft onbespreekbaar en maakt de partner radeloos over wat te doen. En zolang het ontkend wordt is elke vorm van hulpverlening uitgesloten en komt de partner terecht in een nachtmerrie waarin betrokken instanties vaak aan de zijlijn blijven staan. Marjan beschrijft het jarenlange proces dat volgt wanneer ze voor het eerst hoort dat haar partner een vader had met de ziekte van Huntington. Ze komt tegenover haar schoonfamilie te staan die blijft volharden in ontkenning. Een probleem in veel families waardoor ook vaak de ziekte ongemerkt wordt doorgegeven naar de volgende generatie. Dr. E Reits Huntington onderzoeker bij het AMC www.amc.nl/Reitsgroup Voorzitter Nederlands onderzoekersnetwerk HuntingtonResearch.nl Lid Wetenschappelijke Advies Raad van de Vereniging voor Huntington Lid Campagneteam Huntington campagneteamhuntington.nl N.B. De opbrengst van het boek komt geheel ten goede aan wetenschappelijk onderzoek naar en het ontwikkelen van medicijnen tegen deze ziekte.Marjan Scheer (1970) gaat in 1993 samenwonen met haar grote liefde. Jarenlang zijn ze gelukkig, maar dan ontdekt ze dat haar partner mogelijk aan de ziekte van Huntington lijdt, waarvan ze nog nooit gehoord had... Het blijkt een erfelijke, dodelijke hersenziekte te zijn die zowel lichamelijke als geestelijke klachten met zich meebrengt. Een ziekte waarover binnen zijn familie niet gesproken wordt, waardoor Marjan in een rollercoaster van gebeurtenissen en emoties terecht komt. Ze houdt een dagboek bij en besluit om haar verhaal in boekvorm te delen om meer inzicht en bekendheid te geven aan een ziekte waar een enorm taboe over heerst. De opbrengst van dit boek komt ten goede aan wetenschappelijk onderzoek naar een genezende therapie voor de ziekte van Huntington. Marjan Scheer heeft een indringend maar typerend verhaal geschreven over de ziekte van Huntington en hoe deze vaak verzwegen ziekte relaties en families uit elkaar laat vallen. Marjan beschrijft het jarenlange proces dat volgt wanneer ze voor het eerst hoort dat haar partner een vader had met de ziekte van Huntington. Ze komt tegenover haar schoonfamilie te staan die blijft volharden in ontkenning. Een probleem in veel families waardoor de ziekte vaak ongemerkt wordt doorgegeven naar de volgende generatie. Het verhaal zoals geschreven door Marjan is essentieel: het geeft precies aan waarom Huntington, naast de verschrikkelijke symptomen zelf, in staat is om hele families uit elkaar te spelen. Dr. Eric Reits, Huntington onderzoeker bij het AMC campagneteamhuntington.nl

In de roman Wat kan ons gebeuren, die is gebaseerd op de familiegeschiedenis van de auteur, wordt inzichtelijk en voelbaar gemaakt hoe in de Tweede Wereldoorlog rookgordijnen werden opgetrokken en waarom mensen marionetten werden en deden wat ze moesten doen, ook als niemand dat vooraf voor mogelijk had gehouden. Het verhaal zoomt in op Herman Hoogenbosch die in zijn positie als politieman in Amsterdam een van de velen is die worstelen met gewetensvragen en andere dilemma’s. Opportunisme viert hoogtij onder het door angst gedomineerde politiekorps. Het ‘ieder voor zich’ wordt begrijpelijker naarmate de dreiging groter wordt. Waar aanvankelijk harmonie heerst, wordt verdeeldheid gezaaid. Morele bezwaren wegen steeds minder zwaar waar het eigenbelang en dat van het gezin in het geding is, waardoor grenzen schijnbaar moeiteloos worden overschreden. Maar het moeten kiezen tussen de minst kwade van twee slechte opties is geen vrije keuze.In de roman Wat kan ons gebeuren, die is gebaseerd op de familiegeschiedenis van de auteur, wordt inzichtelijk en voelbaar gemaakt hoe in de Tweede Wereldoorlog rookgordijnen werden opgetrokken en waarom mensen marionetten werden en deden wat ze moesten doen, ook als niemand dat vooraf voor mogelijk had gehouden. Het verhaal zoomt in op Herman Hoogenbosch die in zijn positie als politieman in Amsterdam een van de velen is die worstelen met gewetensvragen en andere dilemma’s. Opportunisme viert hoogtij onder het door angst gedomineerde politiekorps. Het ‘ieder voor zich’ wordt begrijpelijker naarmate de dreiging groter wordt. Waar aanvankelijk harmonie heerst, wordt verdeeldheid gezaaid. Morele bezwaren wegen steeds minder zwaar waar het eigenbelang en dat van het gezin in het geding is, waardoor grenzen schijnbaar moeiteloos worden overschreden. Maar het moeten kiezen tussen de minst kwade van twee slechte opties is geen vrije keuze. “Het is alsof ik mezelf weer hoor spreken in jouw boek en me weer letterlijk herinner hoe het was.” - Vader van de auteur en zoon van de politieman, in de roman het personage Herman Hoogenbosch. “Een mooi, psychologisch verhaal over keuzes maken in oorlogstijd. Een verhaal dat je aan het denken zet en begrip kweekt voor de ongewilde spagaat van de Nederlandse politie tussen eigen overtuiging en het gezag.” **** - Monique Dijkgraaf – Wie Schrijft Blijft

De intelligente en zelfbewuste Floor lijkt haar leven na de scheiding weer aardig op de rails te hebben. Zij zit echter nog gevangen in haar verdriet en boosheid. Maar als ze deelneemt aan de training 'Je leven na een echtscheiding', hervindt ze zichzelf aan de hand van de thema's die daar aan bod komen. Floor komt erachter dat zij in haar leven bepaalde patronen heeft opgebouwd die bijdragen aan het mislopen van haar relaties. En dat het beleven van haar grootste nachtmerrie haar ook kan helpen om dichterbij zichzelf en haar droom te komen.Geen ander boek laat je op die manier beleven wat zo'n training met je doet. Een herkenbaar verhaal over een vrouw die zichzelf terugvindt in het verwerkingsproces van haar scheiding.Het is een gave om met zoveel humor en relativering te kunnen schrijven over het schrijnene leven na een echtscheiding. - Geert Kimpen Een hoopvol boek van een sterke vrouw dat inspireert, inzicht verschaft, maar ook voor onbedaarlijke lachstuipen zorgt. - Christine Pannebakker

'Zolang niet alles is verteld' is een mozaïek. In een veertigtal korte en uiterst subtiele verhalen schetst de vertelster de lichamelijke en geestelijke teloorgang van haar vader. Op het moment dat zijn geheugen hem definitief in de steek laat, wil zij alles weten over zijn leven, over zijn vlucht tijdens de oorlog, over zijn avontuurlijke jaren in het Verre Oosten en over zijn tijd als zakelijk leider bij het Concertgebouworkest. Aan de hand van herinneringen, brieven, fotos en muziek brengt ze hem een onvergetelijke ode.De VolkskrantRecensie door Nell Westerlaken'Zijn dagen zijn gevuld met hindernissen, hij krimpt en kromt almaar.' Uit de nevels van de dementie haalt Marre van Dantzig fragmenten uit het leven van haar in 2006 overleden vader naar boven. Dolf van Dantzig was zakelijk leider van het Concertgebouw tussen 1968 en 1983, een baan die hem tot zijn eigen verbazing was toegevallen. Hij had toen al een gevarieerd, werkzaam verleden in Azië achter de rug, onder meer als medewerker van de afdeling verkoopbevordering en publiciteit bij een oliebedrijf. Naarmate de schrijfster meer het verleden induikt, zie je een kleurrijke en avontuurlijke man oprijzen uit gesprekken, brieven, foto's en herinneringen. De oorlogstragiek van zijn Joodse familie kwam zelden ter sprake: te pijnlijk. Hij vierde het leven in huize Van Dantzig in het bewustzijn dat hij een overlevende was dankzij een hachelijke vlucht naar Zwitserland. Er kwamen boeiende personen over de vloer, onder wie veel musici zoals de Russische dirigent Kirill Kondrasjin. Hij helpt hem met een asielaanvraag. Geregeld tekenen kinderen het verhaal van (een van) hun ouders op, maar zelden gebeurt dat zo afgewogen en vol mededogen als in Zolang niet alles is verteld. Het enerverende verleden en het broze, door parkinson afkalvende heden, lopen fragmentarisch door elkaar, gevat in lichte, haast poëtische zinnen. 'Zolang niet alles is verteld, kan hij me niet verlaten', schrijft dochter Marre in een van de eerste hoofdstukken, als ware het een bezwering. Voor de lezer vertelt ze precies genoeg.NRCRecensie door Michel KrielaarsDe Tweede Wereldoorlog speelt op de achtergrond een rol in de memoire Zolang niet alles is verteld. Een kleine kroniek van mijn vader, die Marre van Dantzig schreef over haar vader Dolf van Dantzig. Op het moment dat hij zijn geheugen kwijt begint te raken door de ziekte van Parkinson, wil ze alles over hem weten. En ook al is het dan te laat, toch lukt het haar op grond van foto’s, dagboeken en brieven, die haar vader tijdens de oorlog (als gevluchte Jood en militair in Azië) of daarna (als journalist en zakenman in Australië, Singapore en India) schreef, een intiem portret van hem te schetsen. Hoogtepunt is de benoeming van haar vader, in 1967, tot zakelijk directeur van het Concertgebouworkest. Het is het begin van allerlei nice to knows over beroemde dirigenten als Kirill Kondrasjin en Claudio Abbado, die bij Marre’s ouders over de vloer kwamen. De schrijfster krijgt nu ook zelf meer profiel.

De jonge Reimer Rijkerszoon is nog maar een leerling-apotheker als hij midden in een pestepidemie terechtkomt. In zijn armen sterven mensen aan de Zwarte Dood. Daarna heeft hij slechts één doel: het vinden van een panacee, een medicijn dat alle ziekten kan genezen. Het duurt niet lang voor zijn droom in duigen valt. Door het verraad van een vriend wordt hij gedwongen aan te monsteren op een schip van de Verenigde Oost-Indische Compagnie, het begin van een lange reis vol ontberingen naar het andere eind van de wereld. Maar ook op zee blijft de pest hem achtervolgen en in zijn rol als chirurgijn krijgt zijn oude streven een nieuwe betekenis. Eenmaal in Indië aangekomen, is hij getuige van het schrikbewind van Jan Pieterszoon Coen en wordt hem steeds duidelijker hoe hij zijn leven vorm moet geven. Deze roman over onvervulde dromen en brandende ambities is rijk aan thema’s uit de Gouden Eeuw: de beginjaren van de VOC, de geheimzinnige Rozenkruisers, de gruwelen van de pest en het gloren van een toenemend bewustzijn over de werking van het menselijk lichaam. Jacqueline Zirkzee (Leiden, 1960) is historicus en reisde jarenlang als journalist de wereld over. Ze schreef diverse romans en verhalen. In haar werk combineert ze haar liefde voor geschiedenis en literatuur. Reimer is haar vierde roman.

Over Berthe Morisot (Bourges, 1841 ¿ Parijs, 1895) de vrouw tussen de impressionisten is veel geschreven, maar gedichten over haar en haar werk ontbraken tot nu. In een ogenschijnlijk eenvoudige en filmische taal geeft Ina Stabergh met deze bundel het leven van deze mysterieuze figuur gestalte.Berthe Morisot: een vrouw, een mysterie is een poëtische evocatie van Morisot's leven en werk waarbij elk gedicht een verhaal op zich vormt. Deze gedichten zijn zorgvuldig geslepen diamanten waarbij de facetten deeltjes zijn van het grote verhaal.Morisot wist zich met haar schilderijen een weg te banen in een mannenbastion. Na haar dood nam haar roem sterk toe, mede doordat ze werd 'ontdekt' door feministen. Haar werk is voor Stabergh een inspiratiebron geweest om met een descriptieve kracht de poëzie te schrijven die haar zo goed ligt: sober, universeel en met een licht sensuele ondertoon.

Ervaringsverhaal van Marieke de Winter die op 15-jarige leeftijd een zodanige vorm van anorexia nervosa had dat zij drie keer in het ziekenhuis belandde. Daarna werd zij opgenomen in een kliniek voor mensen met eetstoornissen, de Ruyterstee in Smilde waar zij voor haat eetprobleem behandeld werd. Dat was 150 km van haar ouderlijk huis vandaan. Zij beschrijft hoe de anorexia is ontstaan en hoe het komt dat ze in 2010 kan zeggen dat het goed met haar gaat. Het boek is in dagboekvorm geschreven. De dagboekstukken worden afgewisseld met email. Daarnaast staan er enige verhalende stukken in het boek waarin de schrijfster als het ware van op afstand naar zichzelf kijkt. Goed leesbaar boek.Dit is het huiveringwekkende relaas van de vijftienjarige Marieke. Op haar eerste wandeling wordt zij door haar lotgenoten voortgeduwd... in een rolstoel. Ze weegt dan nog maar 36 kilo. In het dagboek dat ze bijhoudt sinds ze is opgenomen in de kliniek, beschrijft ze haar gevecht tegen de eetstoornis. Op sympathieke toon geeft Marieke je een beeld van wat de ziekte anorexia met haar doet. Leven in een roes van denken aan eten, calorieën tellen en verbranden. Veel sporten en zinloze bewegingen maken om een onsje méér kwijt te raken. Op meeslepende wijze vertelt ze over haar worsteling met onzekerheden en minderwaardigheidsgevoelens. Over haar eenzaamheid en het idee dat niemand haar aardig zal vinden als ze te dik is en dus niet perfect.

Mentalisten als Uri Geller zijn artiesten die hun publiek laten geloven dat zij door de kracht van hun gedachten kunnen bereiken wat ze willen. Maar of je nu wel of niet gelooft in de magische talenten van deze mensen, zeker is wel dat je de kracht van je eigen gedachten kunt gebruiken om emoties en prestaties te beïnvloeden en je doel te bereiken. Een positieve instelling is voorwaarde om goede resultaten te behalen. Negatieve gedachten vormen alleen maar ballast en zullen je leven op een slechte manier beïnvloeden en je geluk in de weg staan. Inzicht in persoonlijkheid en karakter vormen de basis voor persoonlijke groei. Door te zorgen voor een betere balans tussen je eigen behoeften en de verwachtingen van anderen, zal je natuurlijk evenwicht vanzelf herstellen. Dit boek is een ontdekkingreis naar je eigen persoonlijkheid, temperament en capaciteiten, en biedt verschillende manieren om die te ontwikkelen en te benutten. Je ontdekt de levensstijl die bij je past en leert je zelfvertrouwen te vergroten, waardoor je prestaties verbeteren en je zelfwaardering toeneemt. Dat zal vervolgens weer leiden tot meer voldoening en tevredenheid, waardoor symptomen van stress en burn-out worden voorkomen. Je krijgt een mentaal trainingsprogramma dat erop gericht is om jezelf en anderen in deze ontwikkeling te coachen en negatieve gedachten te overwinnen. Het goed functioneren van een team, met vertrouwen in de coach, is mede afhankelijk van de bekwaamheden, sociale vaardigheden en technische kwaliteiten van de teamcoach. Op een goede manier leiding geven aan jezelf is de eerste voorwaarde voor het begeleiden van een team.

MET EEN VOORWOORD VAN CATHERINE KEYLSamengesteld door Hameeda LakhoMet Wilskracht naar Herstel is een bundeling van interviews en verhalen van mensen die in hun jeugd zijn mishandeld. De schokkende en ontroerende getuigenissen laten zien dat de lange weg naar herstel gekenmerkt wordt door ongelooflijk veel moed, wilskracht en doorzettingsvermogen.Niet alleen lichamelijke mishandeling laat onherstelbare littekens achter. Ook aanhoudende scheldpartijen, verbale vernederingen en geestelijke intimidatie richten meer schade aan dan men denkt.Volwassenen zien zelf vaak niet in dat klachten en problemen samenhangen met wat ze in het verleden hebben meegemaakt. Bovendien is het een taboe om hiervoor uit te komen.De impact en de pijnlijke gevolgen van kindermishandeling dragen slachtoffers levenslang met zich mee. In Nederland zijn zeker een miljoen volwassenen met een geschiedenis van mishandeling en beschadiging. Deze mensen vormen een verborgen groep. In dit boek krijgen zij eindelijk een stem.Dit boek is een initiatief van Stichting Geheim Geweld en de Stichting Anton Constandse

Een kijkje achter de tralies... Zware criminelen spreken openhartig over de achtergrond van hun daad. In dertig verhalen zijn doodslag, poging tot moord, ontvoering, drugsmokkel of het lidmaatschap criminele organisaties slechts het vertrekpunt. Anders dan in reguliere misdaadboeken staat niet alleen de daad maar ook de lange weg er naar toe centraal. Van de wieg tot aan de cel krijgen we inzicht in ontspoorde levens en verkeerde keuzes met grote gevolgen.Cora Frowijn en Nathalie Vet zijn sinds de jaren '90 werkzaam in het justitiële werkveld en hebben op verschillende differentiatie afdelingen ervaring opgedaan. Zij interviewden dertig gedetineerden in een zeer beperkt beveiligde inrichting, waar de mannen binnen een re-integratietraject hun laatste strafrestant doorbrengen.NBD BiblionRecensie door G.P. SchuringAnnotatie: Interviews met zware criminelen, die vertellen hoe hun leven is verlopen en hoe ze met de misdaad in aanraking zijn gekomen. NBD|Biblion Recensie: De schrijfsters interviewden dertig zware criminelen om meer te weten te komen over hun achtergronden en hun motieven bij het plegen van hun misdaden. Het betreft drugsdealers, moordenaars en andere criminelen die tegen het einde van hun straftijd zitten. Soms kan de misdaadcarrière inderdaad toegeschreven worden aan een slechte jeugd met mishandeling, verwaarlozing en misbruik, maar vaker blijkt dat niet het geval te zijn en worden de schreden op het pad van de misdaad gezet vanwege schulden, verslaving of dromen vol dollartekens. Soms interessant om te lezen, soms verbijsterend of ontroerend, ook al omdat de stijl van de vertellers is behouden, wat betekent dat het ene hoofdstuk veel tamelijk krom Nederlands bevat en het andere in een redelijk ontwikkelde stijl geschreven is. Een lijst met bajestermen is bijgevoegd voor beter begrip, alsmede een lijst met afkortingen en begrippen uit de penitentiaire wereld. (door: G.P. Schuring)