Non-fictie

Gelieve u te ontdoen van hoed, korset en directoire € 20,99
Gelieve u te ontdoen van hoed, korset en directoire

In zijn vierde boek kijkt Willem Brouwer terug op zijn werkzame leven als gynaecoloog. Openhartig vertelt hij over zijn opleiding tot arts, zijn specialisatie en vooral over zijn werk als gynaecoloog.In zijn vierde boek kijkt Willem Brouwer terug op zijn werkzame leven als gynaecoloog. Openhartig vertelt hij over zijn opleiding tot arts in Groningen in de jaren 60, zijn specialisatie in Amsterdam en vooral over zijn werk als gynaecoloog in Leeuwarden. Hilarische, ontroerende, maar soms ook schokkende verhalen. Dit is meer dan een boek over een loopbaan als medisch specialist. Willem Brouwer toont regelmatig scherp inzicht in de veranderende tijdgeest. Hij doet dit in een relativerende stijl waarbij hij de confrontatie met zichzelf niet schuwt. Willem Brouwer (1941) studeerde geneeskunde aan de RU te Groningen. Hij specialiseerde zich in obstetrie en gynaecologie aan het OLVG te Amsterdam. Van 1976 tot 2007 werkte hij als gynaecoloog in een Leeuwarder ziekenhuis. Na zijn pensionering was hij nog tot 2019 aan dit ziekenhuis verbonden als kwaliteitsfunctionaris. In 2018 verscheen zijn debuut Gooi me niet weg, in 2020 gevolgd door Ken je me nog. In beide boeken beschrijft Brouwer op liefdevolle wijze het dementieproces van zijn echtgenote. Zestig jaar na zijn deelname aan de Elfstedentocht van 1963 verscheen zijn boek De eenzame schaatser.

Hoe eindig alles € 20,99
Hoe eindig alles

Steeds weer blader ik naar die gekartelde kiek van mijn moeder die omkijkt en lacht op Breach Candy of naar de sepiafoto van een zomertuin om eindeloos in te verdwijnen. Ze brengen me onmiddellijk in de stemming om het pad van vroeger af te lopen en rond te dwalen in de archieven. Gedreven door het verlangen om het verre en recente verleden zó dicht op de huid te zitten dat ik de angsten, de liefdes, het verdriet en de dromen in mijn eigen woorden kan vangen. 'Hoe eindig alles' begint en eindigt met mijn moeder. Zij verbindt de intieme familieverhalen met elkaar. Verhalen over Slauerhoff, India en Amerika, verhalen over de oorlog, tuinieren, gekte en de dood. In 2013 verscheen ‘Zolang niet alles is verteld, een kleine kroniek van mijn vader’

Huntington, de verborgen erfenis € 20,00
Huntington, de verborgen erfenis

De erfelijke ziekte van Huntington is een vreselijke en mensonterende ziekte welke qua symptomen een combinatie lijkt van Alzheimer, Parkinson en ALS. Marjan Scheer heeft een indringend maar typerend verhaal geschreven over de ziekte van Huntington en hoe deze vaak verzwegen ziekte relaties en families uit elkaar laat vallen. Een erfelijke hersenziekte waar geen geneesmiddel voor is, en waar nog steeds een groot taboe op heerst. Zoals Marjan schrijft 'met het overlijden van zijn vader werd ook het geheim van deze ziekte begraven'. De ziekte wordt niet besproken, symptomen worden ontkend, het blijft onbespreekbaar en maakt de partner radeloos over wat te doen. En zolang het ontkend wordt is elke vorm van hulpverlening uitgesloten en komt de partner terecht in een nachtmerrie waarin betrokken instanties vaak aan de zijlijn blijven staan. Marjan beschrijft het jarenlange proces dat volgt wanneer ze voor het eerst hoort dat haar partner een vader had met de ziekte van Huntington. Ze komt tegenover haar schoonfamilie te staan die blijft volharden in ontkenning. Een probleem in veel families waardoor ook vaak de ziekte ongemerkt wordt doorgegeven naar de volgende generatie. Dr. E Reits Huntington onderzoeker bij het AMC www.amc.nl/Reitsgroup Voorzitter Nederlands onderzoekersnetwerk HuntingtonResearch.nl Lid Wetenschappelijke Advies Raad van de Vereniging voor Huntington Lid Campagneteam Huntington campagneteamhuntington.nl N.B. De opbrengst van het boek komt geheel ten goede aan wetenschappelijk onderzoek naar en het ontwikkelen van medicijnen tegen deze ziekte.Marjan Scheer (1970) gaat in 1993 samenwonen met haar grote liefde. Jarenlang zijn ze gelukkig, maar dan ontdekt ze dat haar partner mogelijk aan de ziekte van Huntington lijdt, waarvan ze nog nooit gehoord had... Het blijkt een erfelijke, dodelijke hersenziekte te zijn die zowel lichamelijke als geestelijke klachten met zich meebrengt. Een ziekte waarover binnen zijn familie niet gesproken wordt, waardoor Marjan in een rollercoaster van gebeurtenissen en emoties terecht komt. Ze houdt een dagboek bij en besluit om haar verhaal in boekvorm te delen om meer inzicht en bekendheid te geven aan een ziekte waar een enorm taboe over heerst. De opbrengst van dit boek komt ten goede aan wetenschappelijk onderzoek naar een genezende therapie voor de ziekte van Huntington. Marjan Scheer heeft een indringend maar typerend verhaal geschreven over de ziekte van Huntington en hoe deze vaak verzwegen ziekte relaties en families uit elkaar laat vallen. Marjan beschrijft het jarenlange proces dat volgt wanneer ze voor het eerst hoort dat haar partner een vader had met de ziekte van Huntington. Ze komt tegenover haar schoonfamilie te staan die blijft volharden in ontkenning. Een probleem in veel families waardoor de ziekte vaak ongemerkt wordt doorgegeven naar de volgende generatie. Het verhaal zoals geschreven door Marjan is essentieel: het geeft precies aan waarom Huntington, naast de verschrikkelijke symptomen zelf, in staat is om hele families uit elkaar te spelen. Dr. Eric Reits, Huntington onderzoeker bij het AMC campagneteamhuntington.nl

Lucht € 21,99
Lucht

Lucht is een verhaal over zorg, troost en veiligheid. Over loslaten, leven en sterven. En over de kleine dingen die in de laatste weken van een leven steeds belangrijker worden: een slok water, liefde en lucht...In Lucht vertelt Eveline van de Putte het ontroerende verhaal over de laatste weken met haar moeder. In een kleine kamer van het verpleeghuis brengen moeder en dochter die samen door. Ze voeren korte gesprekken. De moeder wordt plotseling blind, de dochter blijft fijnzinnig observeren: de wandelaars in de binnentuin, de trouwe, jonge meeuw Dick, en de verwarde ouderen in het tehuis. Lucht is zowel een persoonlijke herinnering als een universeel verhaal over zorg, troost en veiligheid. Over vasthouden, loslaten, leven en sterven. En over de kleine dingen die in de laatste weken van een leven steeds belangrijker worden: liefde, lucht en een slok water.

De reizen van Olafur Egilsson € 20,00
De reizen van Olafur Egilsson

Een 17e-eeuwse IJslander ontvoerd door moslimpiraten Met een voorwoord van Prof. dr. Hans Renes, historisch-geograaf In de zomer van 1627 plunderden Barbarijse zeerovers uit Noord-Afrika de zuidkust van IJsland. Bijna vierhonderd gevangenen werden weggevoerd in slavernij. Onder de gevangenen was eerwaarde Ólafur Egilsson (geboren in 1564), een lutherse dominee van begin zestig. Dit boek is het verslag van zijn ervaringen. De Reizen van Ólafur Egilsson, dat op IJsland bekendstaat als Reisubók Séra Ólafs Egilssonar, is al sinds zijn ontstaan in de zeventiende eeuw een klassieker in de wereldliteratuur. Toch werd het in 2008 pas voor het eerst vertaald naar het Engels en verschijnt medio juli 2019 ook de Nederlandse vertaling van Joris van Os. Het Reisubók (De Reizen) is historisch gezien een belangrijke tekst. Het is een van de vroegste reisboeken van een noordelijke, post-reformatorische Europese schrijver die zowel de islamitische als de christelijke beschaving in de zeventiende eeuw beschrijft. Daarnaast vertelt het een indringend en opmerkelijk persoonlijk verhaal. Het zal sommige lezers misschien verbazen dat islamitische kapers, opererend vanuit Noord-Afrikaanse havens aan de Middellandse Zee, zich zo ver noordelijk waagden als IJsland, maar in de zeventiende eeuw waren ze op het toppunt van hun macht. In door roeiers aangedreven galeien vielen ze al sinds de middeleeuwen schepen en kustplaatsen aan. Daarbij werden buitgemaakte gevangenen als slaaf verkocht of tegen hoge losprijzen vastgezet. Tegen de zeventiende eeuw hadden ze van Europeanen geleerd hoe ze zeilschepen moesten bouwen en bevaren, wat langeafstandsexpedities zoals die naar IJsland mogelijk maakte. Deze expedities waren de Tyrkjarániδ, de Turkse Plundertochten, zoals ze toentertijd genoemd werden. Zeventiende-eeuwse IJslanders gebruikten 'Turken' als een algemene benaming voor moslims, en niet voor inwoners van het land dat we nu als Turkije beschouwen. De rooftochten van Barbarijse zeerovers worden tot op de dag van vandaag de Turkse Plundertochten genoemd. Tijdens de Tyrkjarániδ, in de zomer van 1627, plunderden kapers uit Algiers en Salé (in Marokko) de oostelijke en zuidelijke kusten van IJsland, evenals de Westmaneilanden voor de zuidkust. Tijdens die plundertocht werden tientallen mensen gedood, en mogelijk vierhonderd mensen gevangengenomen om ze in Noord-Afrika als slaven te verkopen. Dominee Ólafur, zijn vrouw en hun kinderen behoorden tot de gevangenen op de Westmaneilanden. Het Reisubók vertelt het verhaal van de plundertocht, maar nog veel meer. Dominee Ólafur wist het namelijk met zijn ontvoerders op een akkoordje te gooien. Er werd een losgeldbedrag afgesproken om zijn familie vrij te kopen. Vervolgens reisde hij in zijn eentje van Noord-Afrika naar Denemarken in een poging het geld bijeen te brengen.

De man achter de crimineel € 20,00
De man achter de crimineel

Een kijkje achter de tralies... Zware criminelen spreken openhartig over de achtergrond van hun daad. In dertig verhalen zijn doodslag, poging tot moord, ontvoering, drugsmokkel of het lidmaatschap criminele organisaties slechts het vertrekpunt. Anders dan in reguliere misdaadboeken staat niet alleen de daad maar ook de lange weg er naar toe centraal. Van de wieg tot aan de cel krijgen we inzicht in ontspoorde levens en verkeerde keuzes met grote gevolgen.Cora Frowijn en Nathalie Vet zijn sinds de jaren '90 werkzaam in het justitiële werkveld en hebben op verschillende differentiatie afdelingen ervaring opgedaan. Zij interviewden dertig gedetineerden in een zeer beperkt beveiligde inrichting, waar de mannen binnen een re-integratietraject hun laatste strafrestant doorbrengen.NBD BiblionRecensie door G.P. SchuringAnnotatie: Interviews met zware criminelen, die vertellen hoe hun leven is verlopen en hoe ze met de misdaad in aanraking zijn gekomen. NBD|Biblion Recensie: De schrijfsters interviewden dertig zware criminelen om meer te weten te komen over hun achtergronden en hun motieven bij het plegen van hun misdaden. Het betreft drugsdealers, moordenaars en andere criminelen die tegen het einde van hun straftijd zitten. Soms kan de misdaadcarrière inderdaad toegeschreven worden aan een slechte jeugd met mishandeling, verwaarlozing en misbruik, maar vaker blijkt dat niet het geval te zijn en worden de schreden op het pad van de misdaad gezet vanwege schulden, verslaving of dromen vol dollartekens. Soms interessant om te lezen, soms verbijsterend of ontroerend, ook al omdat de stijl van de vertellers is behouden, wat betekent dat het ene hoofdstuk veel tamelijk krom Nederlands bevat en het andere in een redelijk ontwikkelde stijl geschreven is. Een lijst met bajestermen is bijgevoegd voor beter begrip, alsmede een lijst met afkortingen en begrippen uit de penitentiaire wereld. (door: G.P. Schuring)

Anorexia € 18,99
Anorexia

Ervaringsverhaal van Marieke de Winter die op 15-jarige leeftijd een zodanige vorm van anorexia nervosa had dat zij drie keer in het ziekenhuis belandde. Daarna werd zij opgenomen in een kliniek voor mensen met eetstoornissen, de Ruyterstee in Smilde waar zij voor haat eetprobleem behandeld werd. Dat was 150 km van haar ouderlijk huis vandaan. Zij beschrijft hoe de anorexia is ontstaan en hoe het komt dat ze in 2010 kan zeggen dat het goed met haar gaat. Het boek is in dagboekvorm geschreven. De dagboekstukken worden afgewisseld met email. Daarnaast staan er enige verhalende stukken in het boek waarin de schrijfster als het ware van op afstand naar zichzelf kijkt. Goed leesbaar boek.Dit is het huiveringwekkende relaas van de vijftienjarige Marieke. Op haar eerste wandeling wordt zij door haar lotgenoten voortgeduwd... in een rolstoel. Ze weegt dan nog maar 36 kilo. In het dagboek dat ze bijhoudt sinds ze is opgenomen in de kliniek, beschrijft ze haar gevecht tegen de eetstoornis. Op sympathieke toon geeft Marieke je een beeld van wat de ziekte anorexia met haar doet. Leven in een roes van denken aan eten, calorieën tellen en verbranden. Veel sporten en zinloze bewegingen maken om een onsje méér kwijt te raken. Op meeslepende wijze vertelt ze over haar worsteling met onzekerheden en minderwaardigheidsgevoelens. Over haar eenzaamheid en het idee dat niemand haar aardig zal vinden als ze te dik is en dus niet perfect.

Zolang niet alles is verteld € 18,99
Zolang niet alles is verteld

'Zolang niet alles is verteld' is een mozaïek. In een veertigtal korte en uiterst subtiele verhalen schetst de vertelster de lichamelijke en geestelijke teloorgang van haar vader. Op het moment dat zijn geheugen hem definitief in de steek laat, wil zij alles weten over zijn leven, over zijn vlucht tijdens de oorlog, over zijn avontuurlijke jaren in het Verre Oosten en over zijn tijd als zakelijk leider bij het Concertgebouworkest. Aan de hand van herinneringen, brieven, fotos en muziek brengt ze hem een onvergetelijke ode.De VolkskrantRecensie door Nell Westerlaken'Zijn dagen zijn gevuld met hindernissen, hij krimpt en kromt almaar.' Uit de nevels van de dementie haalt Marre van Dantzig fragmenten uit het leven van haar in 2006 overleden vader naar boven. Dolf van Dantzig was zakelijk leider van het Concertgebouw tussen 1968 en 1983, een baan die hem tot zijn eigen verbazing was toegevallen. Hij had toen al een gevarieerd, werkzaam verleden in Azië achter de rug, onder meer als medewerker van de afdeling verkoopbevordering en publiciteit bij een oliebedrijf. Naarmate de schrijfster meer het verleden induikt, zie je een kleurrijke en avontuurlijke man oprijzen uit gesprekken, brieven, foto's en herinneringen. De oorlogstragiek van zijn Joodse familie kwam zelden ter sprake: te pijnlijk. Hij vierde het leven in huize Van Dantzig in het bewustzijn dat hij een overlevende was dankzij een hachelijke vlucht naar Zwitserland. Er kwamen boeiende personen over de vloer, onder wie veel musici zoals de Russische dirigent Kirill Kondrasjin. Hij helpt hem met een asielaanvraag. Geregeld tekenen kinderen het verhaal van (een van) hun ouders op, maar zelden gebeurt dat zo afgewogen en vol mededogen als in Zolang niet alles is verteld. Het enerverende verleden en het broze, door parkinson afkalvende heden, lopen fragmentarisch door elkaar, gevat in lichte, haast poëtische zinnen. 'Zolang niet alles is verteld, kan hij me niet verlaten', schrijft dochter Marre in een van de eerste hoofdstukken, als ware het een bezwering. Voor de lezer vertelt ze precies genoeg.NRCRecensie door Michel KrielaarsDe Tweede Wereldoorlog speelt op de achtergrond een rol in de memoire Zolang niet alles is verteld. Een kleine kroniek van mijn vader, die Marre van Dantzig schreef over haar vader Dolf van Dantzig. Op het moment dat hij zijn geheugen kwijt begint te raken door de ziekte van Parkinson, wil ze alles over hem weten. En ook al is het dan te laat, toch lukt het haar op grond van foto’s, dagboeken en brieven, die haar vader tijdens de oorlog (als gevluchte Jood en militair in Azië) of daarna (als journalist en zakenman in Australië, Singapore en India) schreef, een intiem portret van hem te schetsen. Hoogtepunt is de benoeming van haar vader, in 1967, tot zakelijk directeur van het Concertgebouworkest. Het is het begin van allerlei nice to knows over beroemde dirigenten als Kirill Kondrasjin en Claudio Abbado, die bij Marre’s ouders over de vloer kwamen. De schrijfster krijgt nu ook zelf meer profiel.

De eenzame schaatser € 20,00
De eenzame schaatser

De Elfstedentocht van 18 januari 1963 staat bekend als de zwaarste van alle tot nu toe verreden tochten. Slechts een fractie van degenen die hadden ingeschreven kwam aan.De Elfstedentocht van 18 januari 1963 staat bekend als de zwaarste van alle tot nu toe verreden tochten. Slechts een fractie van degenen die hadden ingeschreven kwam aan. Willem Brouwer is een van hen die de 'tocht der tochten' in die barre winter rijdt. Tijdens het schaatsen gaan zijn gedachten terug naar het dorp met de wieken waar hij als jongetje leerde schaatsen en waar zijn vader huisarts was. Hij is dan nog een 21-jarige geneeskundestudent die zo'n indruk maakt op een medestudente, dat die dag grote gevolgen zou krijgen voor de rest van hun leven.Medisch ContactRecensie door Henk MaassenNog altijd is de gepensioneerde gynaecoloog wekelijks op de ijsbaan te vinden. Deze week is het precies zestig jaar geleden dat de Elfstedentocht van 1963 werd gereden. Het was een barre tocht in een van de strengste winters uit de moderne tijd. Slechts 69 van de 9294 toerrijders kregen het Elfstedenkruisje. Een van hen was Willem Brouwer (1941), toen een 21-jarige geneeskundestudent, nu gepensioneerd gynaecoloog.Leeuwarder CourantRecensie door Anne Roel van der MeerWillem Brouwer (81) uit Goutum behoorde precies zestig jaar geleden tot het selecte gezelschap schaatsers dat de finish haalde van de twaalfde Elfstedentocht. Hij schreef er na het overlijden van zijn vrouw een boek over. De Tocht bleek bepalend voor zijn leven. Toen hij Sneek op 18 januari 1963 voorbij was, begon voor Willem Brouwer het grote genieten. De zon kwam op, hij voelde zich beresterk en hij schaatste de Elfstedentocht. De Elfstedentocht! “Ik was euforisch."

Ken je me nog? € 20,00
Ken je me nog?

‘Ken je me nog?’ is een op zichzelf staand vervolg op ‘Gooi me niet weg’, waarin Willem Brouwer beschreef hoe zijn vrouw na hun beider pensionering de eerste symptomen van dementie ging vertonen.‘Ken je me nog?’ is een op zichzelf staand vervolg op ‘Gooi me niet weg’, waarin Willem Brouwer beschreef hoe zijn vrouw Tineke na hun beider pensionering de eerste symptomen van dementie ging vertonen. In beide boeken wordt door de auteur een beeld geschetst van de geleidelijke overgang van een actieve echtgenote naar iemand met diepe dementie. Vooral de herinneringen aan betere tijden geven hem steun bij de begeleiding en verzorging van Tineke. Ook in dit vergevorderde stadium kiest hij ervoor om haar tot het laatst thuis te houden. Terwijl zij steeds dieper wegzinkt in haar eigen wereld, houdt hij met liefde en geduld het contact in stand. De momenten dat ze reageert, hem herkent en zijn naam noemt, vormen de lichtpunten in zijn bestaan. Maar ook is er de angst voor de toekomst: hoe lang gaat hij dit nog volhouden, hoe lang zal het duren tot zij echt niet meer weet wie hij is? Bijzonder in ‘Ken je me nog’ is dat Brouwer probeert via innerlijke monologen te doorgronden wat er in zijn vrouw omgaat en in hoeverre zij hem nog kent. Daarnaast maakt hij inzichtelijk wat voor hen beiden de grote waarde is van het bij elkaar blijven. Willem Brouwer (1941) en Tineke Brouwer-Zijlstra (1942-2020) studeerden beiden geneeskunde aan de RU te Groningen waar ze elkaar ook leerden kennen. Hij specialiseerde zich in obstetrie en gynaecologie aan het OLVG te Amsterdam en zij specialiseerde zich in de anesthesiologie aan de VU te Amsterdam. Beiden waren verbonden aan een Leeuwarder ziekenhuis: hij van 1976 tot 2007, zij van 1976 tot 2002. Na zijn pensionering als gynaecoloog was hij tot 1-4-2019 aan dit ziekenhuis verbonden als kwaliteitsfunctionaris. Samen kregen ze twee zoons en werden ze grootouders van zes kleinkinderen. Ze waren 52 jaar getrouwd.

Gooi me niet weg € 20,00
Gooi me niet weg

Deze autobiografie gaat over een echtpaar. Beiden zijn arts: hij gynaecoloog, zij anesthesioloog. Na hun beider pensionering openbaren zich bij haar symptomen die wijzen op de ziekte van Alzheimer.Deze autobiografie gaat over een echtpaar. Beiden zijn arts: hij gynaecoloog, zij anesthesioloog. Na hun beider pensionering openbaren zich bij haar symptomen die wijzen op de ziekte van Alzheimer. Ze wil er niets over weten, laat staan een onderzoek ondergaan. Haar toestand is onbespreekbaar: als ze al alzheimer zou hebben, moet haar man maar bij haar weggaan, vindt ze.De partner/mantelzorger probeert haar tegemoet te komen en de aandoening min of meer te negeren. Door vrienden en familie wordt er intussen al wel over gesproken. Een breekpunt is het moment wanneer een familielid haar confronteert met de dementie. Als het zo is, meent ze, zal ze ertegen vechten en laten zien dat ze er goed mee overweg kan. Ze vraagt haar man om haar in elk geval niet te laten opnemen in een 'inrichting' met daarbij de woorden: 'Laat me in mijn waardigheid'.Pas als ze op een morgen ontdekt dat ze alleen geslapen heeft omdat ze de avond tevoren haar echtgenoot niet meer als zodanig herkende en hem niet in haar bed wilde hebben, is ze genegen zich verder te laten nakijken. Dan blijkt dat ze reeds in een soort middenfase van het dementieproces zit. De mantelzorg wordt zwaarder als het proces verder gaat, met valincidenten, incontinentie en sterke cognitieve achteruitgang. Uiteindelijk kan ze niets meer en moet bij alle vitale functies geholpen worden.Het echtpaar krijgt te maken met het CIZ, het pgb, het zorgkantoor en de SVB. Er komt extra hulp ter ontlasting van de partner/mantelzorger. Zij vervlakt steeds meer, toont weinig emotie bij het bezoek van kinderen en kleinkinderen, die ze op een zeker moment niet meer kan benoemen. Ook haar partner en mantelzorger kan ze vaak niet meer plaatsen. En zo is er maar weinig meer van haar persoonlijkheid overgebleven.In korte scènes wordt een beeld gegeven van haar achteruitgang, van haar overgang van een levendige actieve echtgenote naar iemand met een diepe dementie. Hij vindt bij de begeleiding van zijn vrouw veel steun in momenten die zijn vastgelegd in beeldmateriaal van zijn echtgenote: beelden uit een vorig leven waar zij geen weet meer van heeft en die nu voor hem de gelukkige dagen van weleer zijn geworden.Friesch DagbladRecensie door Trudy Oldenhuis,,Gooi me niet weg", zei Tineke Brouwer uit Leeuwarden tegen haar man Willem. Toen ze dat zei, waren haar hersenen al ernstig aangetast door alzheimer. Over dat ziekteproces schreef Willem Brouwer een aangrijpend boek. Lees verder via de linkLeeuwarder CourantRecensie door Goos BiesDe afgelopen jaren las Brouwer tal van boeken over dementie. Wat hij miste was een boek vanuit het oogpunt van de partner. Hij vond er slechts een enkele uitgave over. Je had natuurlijk het boek Ma, van Hugo Borst. Maar als partners ligt het anders. Wij zijn 24 uur per dag bij elkaar. Zondag overhandigde hij het eerste exemplaar van het makkelijk leesbare, toegankelijke boek in het MCL aan Anne-Mei The, hoogleraar langdurige zorg en dementie. 'Dit boek is nodig', sprak zij. 'Heel indrukwekkend'. Lees verder via de link

Van je moeder moet je het hebben, van je dochter kun je het krijgen! € 20,00
Van je moeder moet je het hebben, van je dochter kun je het krijgen!

Openhartige gesprekken over relaties, seksualiteit en vrouw-zijn Een volwassen dochter vraagt zich af welk effect de intieme band met haar moeder heeft gehad op haar leven, seksualiteit en relaties. Dat is de aanleiding voor een spannende zoektocht op Ibiza die zij met haar moeder aangaat. Moeder en dochter begeven zich daartoe in soms schrijnend schurende, maar openhartige en intieme gesprekken in een week samen op het eiland van de liefde. De band die dochter Mayke als kind met haar moeder had was hecht, toch ervaart ze in haar volwassen leven veel weerstand in het intiemere contact met haar moeder. Ze trekt de stoute schoenen aan en gaat met haar op onderzoek uit. Tijdens de gesprekken op Ibiza komt Mayke erachter hoe ze nog vastzit in beelden van vroeger. Ze vindt gedurende dit proces de permissie om zich daarvan te bevrijden en weer nieuwe verbindingen aan te gaan. Moeder Alice ervaart de band met haar dochter als een unieke relatie vol liefde en verbondenheid. Ondanks de soms pijnlijk aanvoelende door haar dochter gedeelde ervaringen, probeert Alice open te blijven staan voor Maykes verhaal en haar daarin te erkennen, al schrikt ze soms van wat er naar boven komt. Dit is een boek dat durft af te rekenen met het beeld dat een moeder onaantastbaar en heilig zou moeten zijn en daarom gespaard moet worden. De vraag dringt zich op hoe het kan dat een band die zo hecht is ook zo breekbaar kan zijn. Een boek dat dochters de erkenning kan geven voor pijnlijke ervaringen in het verleden in verbinding met hun allereerste hechtingsfiguur. Voor iedere dochter die meer gelijkwaardigheid wil bereiken met haar moeder. Voor iedere moeder die graag de relatie met haar dochter wil verbeteren. "Een prachtig en dapper boek" - Karin Wagenaar, voorzitter van de Stichting EFT NederlandPsychologie MagazineRecensie door Mensje MelchiorIn Psychologie Magazine van maart 2019 staat in het kader van het thema van de boekenweek een dubbelinterview met Moeder Alice en dochter Mayke, auteurs van het boek 'Van je moeder moet je het hebben, van je dochter kun je het krijgen'.